Denazyfikacją nazwano środki pojęte po zakończeniu II wojny światowej, które miały na celu oczyścić życie społeczno-polityczne Niemiec oraz Austrii z zasad, ustaw i organizacji o charakterze nazistowskim. Działania te dążyły do usunięcia z życia społecznego, gospodarki, polityki wszelkich przejawów ideologii nazistowskiej i wszystkich jego pochodnych. W ten sposób alianci zachodnirozprawili się z wyższymi funkcjonariuszami reżimu, lecz wciąż pozostawałakwestia szeregowych funkcjonariuszy partyjnych i ich popleczników. W ichidentyfikacji miały pomóc listy członkostwa MobilityON zgadza się stworzyć Australia Joint Venture z jedną M Tech w NSDAP, które w kwietniu 1945 rokuzostały uratowane przed zniszczeniem. Innym sposobem na ocenę poziomu poparciadla nazistów były kwestionariusze, wypełniane przez Niemców między 1945 a 1948rokiem.
Rosyjski minister spraw zagranicznych Siergiej Ławrow powiedział we wtorek, że albo Ukraina spełni żądania Rosji, albo “sprawę rozstrzygnie armia rosyjska”. – Wróg doskonale zdaje sobie sprawę z naszych propozycji dotyczących demilitaryzacji i denazyfikacji terytoriów kontrolowanych – stwierdził. Demilitaryzacja (łac. de- ‘z (czego), od, wy-‘ i militaria ‘ćwiczenia wojskowe’ od militaris ‘wojskowy’ od miles dpn. Militis ‘żołnierz’) – proces, w którym pozbawia się dany teren wojsk oraz budynków i maszyn o charakterze wojennym.
Również wszelkie próby – nazwijmy to – “zgłaszania pewnych zastrzeżeń”, by nie powiedzieć kwestionowania, idei jednoruskiej były deprecjonowane. Papierkiem lakmusowym był tu stosunek władz do języka ukraińskiego. I nie chodzi tu tylko o kwestię nieobecności języka ukraińskiego w szkołach. Ciekawym przykładem jest głośna polemika naukowa między największym historykiem ukraińskim Mychajłą Hruszewskim a znakomitym historykiem rosyjskim Iwanem Linniczenką.
Alianci zachodni rozpoczęlidenazyfikację tuż po wkroczeniu do Niemiec. Działania podejmowane przezAnglików, Amerykanów i Francuzów były w gruncie rzeczy bardzo podobne. Opróczpolowania na najważniejszych dygnitarzy hitlerowskiego reżimu oraz zbrodniarzywojennych, celem stali się również ludzie, bez których system ten nie mógłbyfunkcjonować – przedsiębiorcy i administratorzy. Listy najważniejszych celówzostały sporządzone jeszcze zanim walki przeniosły się na teren Niemiec. Wspominał pan o tym, że w późnym średniowieczu Moskwa wypracowała topos obrończyni prawosławia. Jego odmianę, wizerunek Rosji-obrońcy uciśnionych, widzimy i dzisiaj.
- Ten trend widoczny był w renesansie badań nad Rządem Tymczasowym i siłami białych – Igor Girkin, dowódca separatystów w Doniecku, jest rekonstruktorem historycznym właśnie tamtych czasów.
- Doktryna pracowała na korzyść imperium rosyjskiego w rywalizacji z Habsburgami.
- Neo-ZSRR byłby tak potężnym bytem politycznym, że i tak wywierałby przemożny wpływ na Litwę, Łotwę, Estonię i Polskę, a poprzez Finlandię także na państwa skandynawskie.
- W tym kontekście denazyfikacja polegała na uznaniu ideologii nazistowskiej za nielegalną i usunięciu z przestrzeni publicznej wszelkich jej symboli.
- Zatem obawa, że Ukraińcy będą chcieli wybić się na niezależność, powodowała, że te aspiracje powstrzymywano i przemocą, i ironią.
Szef MSZ Ukrainy zabrał głos ws. Wołynia
Pojęcie to odnosi się także do KIA grupy wypowiadają się przeciwko proponowanej skróconej sesji rozbrajania formacji militarnych i paramilitarnych (także oddziałów partyzanckich), stanowiąc najczęściej element demobilizacji. Obszar poddany takiemu procesowi nazywany jest strefą zdemilitaryzowaną.
Putin manipuluje historią w swoim wystąpieniu. Marzenia o wielkiej Rosji i kłamstwo o sowieckich początkach Ukrainy
Odpowiedzi na 131 pytań miały pomóc w ocenie, czy dany człowiek byłzwolennikiem polityki Hitlera. Pierwsze kwestionariusze wydawano krótko powkroczeniu na terytorium Niemiec, jednak badania prowadzono głównie w większychmiastach takich jak Bonn czy Aachen, gdzie nazistowska biurokracja była najbardziejrozbudowana. Oczywiście kwestionariusze były w pewnym stopniu wadliwe, a samaich liczba przytłaczała aliancką administrację, niemniej w połączeniu z listamiczłonków NSDAP i donosami od antynazistów pozwalała zidentyfikowaćwspółpracowników reżimu. Ważnym czynnikiem w ocenie była długość przynależnoścido partii – na jej podstawie oceniano czy podejrzany dołączył do niej z powodówideologicznych, czy czysto praktycznych (przynależność do NSDAP przed majem1937 roku sama w sobie była podstawą do usunięcia z pracy). Działanie Władimira Putina jest charakterystyczne dla polityków rosyjskich, którzy zaczynali swoją karierę na początku lat 90. To wówczas znaczna część młodej generacji Rosjan zdała sobie sprawę, że dominująca w ZSRR narracja marksistowsko-leninowska to było jedno wielkie oszustwo.
Wojna na Ukrainie. Ekspert ocenia: argumentacja o denazyfikacji i demilitaryzacji Ukrainy jest absurdalna
Oczywiście wówczas jeszcze w ramach większej całości – Rosyjskiej Federacyjnej Republiki Demokratycznej, na której czele stał Rząd Tymczasowy Aleksandra Kiereńskiego – ale domagali się federacji, a nie autonomii. Różnica jest taka, że autonomia jest przyznawana z góry, zaś federacja tworzy się na podstawie umowy dwustronnej – w tym przypadku między Piotrogrodem i Kijowem. I takie intensywne rozmowy w warunkach 1917 roku się toczyły, strona ukraińska twardo naciskała na rosyjskich polityków i nawet to był jeden z głównych powodów upadku pierwszego koalicyjnego Rządu Tymczasowego z księciem Lwowem na czele. I co ważne, w warunkach rewolucji lutowej 1917 roku najsilniej przeciwko koncesjom Prognozy Deloitte 4,5-5% wzrost sprzedaży detalicznej w USA dla rzecz Ukrainy protestowali prozachodni konstytucyjni demokraci na czele z Pawłem Milukowem. W sierpniu 1947 roku sowiecka administracjawydała dyrektywę nr 201, która nakazywała oddzielić nazistów nominalnych (tj.tych, którzy jedynie deklarowali takie poglądy i przynależeli do partii, alenie wspierali aktywnie reżimu) od aktywnych.
Trybunały przywróciły do życia publicznego wielu ludzi wcześniejusuniętych z niego na mocy decyzji władz okupacyjnych. Ostatecznie w następnychlatach proces ten uznano za kontrproduktywny, zwłaszcza w obliczu trwającej jużzimnej wojny i w 1951 roku oficjalnie zakończono denazyfikację na zachodzie. Już27 sierpnia 1945 roku wszyscy członkowie NSDAP, SS, Gestapo, SA oraz żołnierzew randze porucznika lub wyższej mieli zgłosić się do sowieckich władzokupacyjnych. Następniewymierzano im kary, którymi zazwyczaj były konfiskata własności (przy czymdochodziło do wielu nadużyć) oraz deportacja z miejsca zamieszkania.
Wydanaw styczniu 1946 roku dyrektywa, była nieprecyzyjna i nie tłumaczyła dokładnie,jakie osoby objąć procesem denazyfikacji. Powołano sieć komitetów, które miały rozpatrywaćprzypadki osób publicznych posądzonych o sympatyzowanie z narodowymsocjalizmem. Komisje te nie były jednak szczególnie skuteczne – nie posiadały bowiemżadnej możliwości weryfikacji składanych deklaracji i skupiały się głównie napotwierdzaniu lojalności wobec komunizmu, przez co wydawane wyroki, nie zawszedobrze oddawały rzeczywisty stan rzeczy. Pozwoliły one jednak na eliminacjęwiększości popleczników dawnego reżimu z życia publicznego. Z czasem Sowiecidoszli do wniosku, że całkowita eliminacja byłych zwolenników Hitlera jestniepraktyczna i zamiast tego, postanowili zresocjalizować tych, którychprzewinienia uznano za najmniejsze.
Mieli oniwyszukać Niemców o poglądach antyfaszystowskich, którzy w przyszłości moglibyprzejąć lokalną administrację. Przemówienie Władimira Putina z 21 lutego 2022 roku analizujemy – od strony budowania wizji historii – z doktorem Michałem Patrykiem Sadłowskim, historykiem prawa i ustroju, ekspertem w zakresie obszaru poradzieckiego, pracownikiem Uniwersytetu Warszawskiego. Z czasów nam bliższych warto wspomnieć, że pretekstem do agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 roku była “ochrona” mieszkających w II RP Białorusinów i Ukraińców. Wystarczy przypomnieć, że rozbiory Rzeczpospolitej zaczynają się od montowania w kraju ruchu dysydenckiego pod auspicjami ambasadora Moskwy Nikołaja Repnina. Od pokoju Grzymułtowskiego (1686) Rosja była gwarantem i obrońcą praw prawosławnych w Rzeczpospolitej, zatem aktywizowano właśnie tę grupę (a przy okazji także protestantów!), by poszukiwała protekcji u Katarzyny Wielkiej. W czwartek rano wojska rosyjskie przekroczyły granicę Ukrainy z trzech stron.
Ludzie pokroju Putina i on sam uznali, że czas imperium sowieckiego – mimo rosyjskiej dominacji w tym tworze – był jednocześnie czasem zamrożenia państwowości rosyjskiej i w ogóle rosyjskiej idei narodowej. Ukuło się przekonanie, że na istnieniu Sowietów korzystały inne narody, a rewolucja bolszewicka przerwała kształtowanie się nowoczesnych mechanizmów państwowych w samej Rosji. Ten trend widoczny był w renesansie badań nad Rządem Tymczasowym i siłami białych – Igor Girkin, dowódca separatystów w Doniecku, jest rekonstruktorem historycznym właśnie tamtych czasów. Pochód nad Wisłę, straszenie wojną z Polską w państwowej telewizji, a nawet opowieści, które czasem się słyszy w kuluarach, o dobrej granicy niemiecko-rosyjskiej gdzieś koło Skierniewic, to zasłona dymna.
— Podjąłem decyzję o przeprowadzeniu specjalnej operacji wojskowej. Jej celem jest obrona ludzi, którzy w ciągu ośmiu lat byli ofiarą prześladowań, ludobójstwa ze strony reżimu kijowskiego. W tym celu będziemy dążyć do demilitaryzacji i denazyfikacji Ukrainy — powiedział Putin podczas porannej czwartkowej rozmowy z prezydentem Białorusi. O rozmowie poinformowała rządowa agencja BiełTA, powołując się na biuro prasowe Aleksandra Łukaszenki. Według tezy głoszonej przez Władimira Putina celem inwazji Rosji na Ukrainę ma być „denazyfikacja i demilitaryzacja” tego kraju.
W tym momencie ukształtowały się zręby moskiewskiej polityki imperialnej. Demilitaryzacja – w kontekście zakończenia II wojny światowej – oznaczała rozbrojenie Niemiec i wykorzenienie ducha pruskiego militaryzmu, który postrzegano jako przyczynę wybuchu dwóch światowych konfliktów. W sobotę Putin powiedział, że Moskwa nie rezygnuje z negocjacji i że jest gotowa do przedyskutowania “dopuszczalnych rozwiązań” wojny na Ukrainie. W ocenie ISW wypowiedź prezydenta Rosji, którą niektórzy odebrali jako sugestię o jego gotowości do rokowań pokojowych, to błędną interpretacja, ponieważ faktycznie mówił on o możliwości rozmów o losach Ukrainy z Zachodem, a nie z władzami w Kijowie.
Wczesna denazyfikacja inaczej przebiegaław sowieckiej strefie okupacyjnej. W mniemaniu ZSRR miała ona oczyścić drogę dosowietyzacji wschodnich Niemiec, a sam antyfaszyzm miał stać się fundamentemnowego niemieckiego państwa. W zgodzie z oficjalną linią partii, arystokratów ikapitalistów obarczono winą za dojście Hitlera do władzy. Z powodówideologicznych rozprawiono się z nimi szczególnie brutalnie (choć należy tuzaznaczyć, że wbrew propagandzie byli naziści, wcale nie byli traktowani nazachodzie pobłażliwie).
Argumentacja, którą wczoraj posłużył się Władimir Putin, dominowała w imperium rosyjskim od XIX wieku, za panowania Mikołaja II, ale też po rewolucji lutowej i obaleniu caratu, aż do bolszewickiego przewrotu październikowego. Nawet elity liberalne, liberalno-konserwatywne, demokratyczne i część rosyjskich socjalistów utrzymywały, że Ukraińcy są pewną odmianą rosyjskiego narodu wywodzącego się jeszcze z Rusi Kijowskiej, a zatem powinni współtworzyć demokratyczne państwo rosyjskie. Wypowiedź Władimira Putina jest przykładem tego, że politykę historyczną traktuje on jako jedno z głównych narzędzi polityki zagranicznej.